Home » Nieuws en achtergronden » Zeil je zelf nog wel eens?

Zeil je zelf nog wel eens?

Zeil je zelf nog wel eens? Dat is de vraag die mijn collega Esther mij stelt tijdens de koffiepauze. Het antwoord daarop is eigenlijk heel duidelijk, maar het is niet zo leuk om dat te zeggen. “Nee, eigenlijk heel weinig,” antwoord ik.

Luister je dit verhaal liever? Klik dan hier.

Iedereen kan

Esther kijkt de koffietafel rond met andere Pean-lieden. “Zullen we binnenkort eens gaan zeilen? Het is toch gek dat we dat zo weinig doen.” Iedereen is enthousiast. Emil neemt samen met Hugo de organisatie op zich. Tijdens de koffiepauze groeit het evenement al een beetje: we gaan ook samen eten. De week erop is de datum geprikt en er gebeurt iets bijzonders: iedereen kan ( op 1 na ;-)). Dat is best uniek.

Niet heel logisch

Op zich is een uitje met het personeel van een bedrijf als Pean midden in juni niet heel logisch, want het is dan heel druk. Maar 13 juni valt precies goed. Het ene bedrijf met managementdagen is net die middag vertrokken, het volgende komt pas later die avond voor hun drie heidagen. De gasten in de waterlodges redden zich over het algemeen prima zelf, en de twee lagere school groep 8 klassen eten om 18:00 uur. Chef-kok Joelle, die voor hen kookt, maakt wat extra eten voor ons, en zo past het precies. Nou… bijna precies… Want voor mij loopt de agenda om 19:00 uur weer door. Ik probeer er een mouw aan te passen.

En hoop monden

Net als de afgelopen 55 jaar zitten we om 18:00 uur aan tafel. Ik ben onder de indruk. Normaal is iedereen altijd verspreid aan het werk, dus zie je niet hoeveel mensen er eigenlijk zijn. Maar nu, aan die lange tafel, valt het op dat Pean toch wel een hoop monden voedt. En dan bedoel ik niet alleen de mensen die er die avond zijn, maar ook de gezinsleden van de werknemers hebben zo met Pean te maken.

Niet iedereen

Omdat we nog gaan zeilen, wordt de Spaanse aardappelschotel met tomatensalade op zeilschooltempo gegeten. Met het dessert in de hand loopt iedereen naar de boten. Iedereen? Nee, helaas, niet iedereen. Ook deze keer gaat het mij niet lukken. Dus als Esther de volgende keer vraagt of ik zelf wel eens zeil, kom ik weer met hetzelfde antwoord op de proppen. Maar wie weet zit er dan weer zo’n gezellig uitje in.

groeten,

Christophe