Zeilkamp: Spellen & Thema’s
6 september 2019We zitten op het hockeyveld en komen een club jongens en meiden tegen met Pean-truien aan. Natuurlijk raken we aan de praat over de zeilschool en al snel vliegen de verhalen in het rond. Olivier (12) vertelt dat hij dit jaar al voor de derde keer op zeilkamp gaat – maar zijn eerste week zal hij nooit vergeten…
‘Omgekeerde wereld’
“Het was midden in de zomer toen we aankwamen. De instructeurs hadden allemaal hun trui achterstevoren aan en zeiden ‘tot ziens’ en ‘het was een topweek’ terwijl ze ons bij op het parkeerterrein ophaalden. Eerst snapte ik er niets van, maar even later kregen we door dat het ‘omgekeerde wereld’ was. Dat is altijd cool, zo’n thema.”
Eveline valt hem bij: “Jaaaa, die thema’s! Hebben jullie ook blauwe pannenkoeken gegeten?” Aan de vertrokken gezichten van de anderen ziet ze dat ze de enige is. “Het thema was toen Pean-Mystery. Dan gebeuren er de raarste dingen en moesten wij ontdekken hoe dat kwam. Met de lunch kregen we bijvoorbeeld pannenkoeken, maar die waren blauw! Dat bleek gewoon kleurstof te zijn. Ze waren trouwens best lekker.”
Wie is de Mol
Olivier: “Wij hadden met omgekeerde wereld inderdaad ook heel vreemd eten. ’s Ochtends bij het ontbijt stonden alle banken en tafels op de kop. We gingen op de omgekeerde banken zitten. Na het momentje stilte kwam de keukenstaf met bakjes vla aanzetten! Het toetje, snap je?!” Iedereen snapt het, het is ook niet zo moeilijk, maar wel leuk en origineel. “Dat doet me denken aan al die mol-acties die wij hadden tijdens het ‘Wie is de Mol?’-thema” weet Jurre (14). “Alle bestek kwijt en dan soep als voorgerecht!”
Wendy komt er nu ook bijzitten. “Hebben jullie het over Pean? Top. Dan zijn jullie met mij en de andere Peaners de enigen op de wereld die omgekeerd verstoppertje kennen. Toch?” Iedereen knikt instemmend. Dat is een echt Peanspel. Olivier: “Ik hoop dat ik dit jaar het 4-dorpen spel ga doen. In de avond naar het onbewoonde eiland zeilen en in het halfdonker al die posten af gaan lijkt me top.” Wendy: “Vergeet dan ook ‘the phone’ niet! Of escape room! En waar speel je nou nog een bordspelletje ’s avonds? Ja, ik bedoel op een echt bord hè. Niet op je telefoon Jurre! Man wat mooi. Zullen we er nu gewoon heengaan…?”
Op het hockeyterrein schalt de wedstrijdcommissie inmiddels uit de boxen om aan te geven wie er tegen wie moet spelen. Floor, de kleine zus van Eveline heeft het allemaal zitten beluisteren. Ze gaat dit jaar voor het eerst op zeilkamp. “Klinkt wel leuk” zegt ze. “Leuk! Fantastisch! Oprecht!” zegt Bas. “Oh ja, leuk…?” vult Jurre aan. Hij laat een stilte vallen. “Dan ken je het spookverhaal van Douwe Tjeerd zeker niet…?” De anderen roepen het uit: “Ja, Douwe Tjeerd! Van het spokenbos!” Floor luistert geamuseerd en haar ogen stralen. Ze lijkt wel in te zijn voor zo’n zeilkamp.
Eveline: “Weet je nog die keer dat de eigenaar super serieus binnenkwam om te zeggen dat de politie gebeld had omdat er inbrekers waren gesignaleerd? En dat we toen binnen moesten blijven en de staf het saaiste spel ooit had bedacht: levend schaken? Bas en Jurre laren zich in het gras vallen. “Ja, wij waren allebei toren… Maar toe kwam die kerel weer binnen en zei die dat de inbrekers de zeilende klomp hadden gestolen en dat de politie het goed vond als we gingen zoeken! Volgas naar de valken dus en zoeken naar die klomp. Bleek later allemaal onzin. Geen politie, geen inbrekers. Maar wel hele mooie onzin.”
Dan klinkt het signaal voor de volgende wedstrijden. “Zullen we bij Heren 1 gaan kijken? Daar spelen trouwens twee instructeurs van Pean in. Oprecht!”
